Terapia wg koncepcji metody PNF

Koncepcja PNF, czyli proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu (ang. proprioceptive neuromuscular facilitation), to metoda kompleksowej kinezyterapii- terapii ruchem, oparta na neurofizjologicznych zasadach wykonywania czynności ruchowych i ich rozwoju w trakcie życia człowieka. PNF wykorzystywana jest do odzyskiwania utraconych lub kształtowania zaburzonych umiejętności ruchowych. Opiera się na potencjale nieuszkodzonych i najsprawniejszych sfer ruchowych, które wykorzystuje się do pozyskiwania aktywności motorycznej w słabszych lub uszkodzonych obszarach narządu ruchu. Celem rehabilitacji metodą PNF jest ułatwienie pacjentowi wykonywania codziennych czynności i osiągnięcie możliwie jak największej samodzielności. Z powodzeniem stosowana jest u pacjentów ze schorzeniami neurologicznymi, ortopedycznymi, po urazach, a także z wadami postawy, w jednostkach chorobowych takich jak: udary, urazy czaszkowo-mózgowe i rdzenia kręgowego, w chorobie Parkinsona, stwardnieniu rozsianym, stwardnieniu zanikowym bocznym, chorobach móżdżku, polineuropatii, dystrofii mięśniowej, skoliozie, po operacjach wszczepienia endoprotezy biodra lub kolana, rekonstrukcji więzadeł stawu kolanowego, po złamaniach kości; w zaburzeniach oddychania czy połykania. Efekty terapii są bardzo szybko odczuwalne, mogą być widoczne już po jednym lub kilku powtórzeniach danej procedury leczniczej.
Następna